Na prace Bogdana Markowskiego warto spojrzeć w kontekście wzajemnych
relacji między rzeźbą, malarstwem i grafiką, percepcją sztuki, którą w
dobie komputerów, smartfonów, kultury obrazkowej, nazwalibyśmy sztuką
wielowymiarową. Postrzeganie rzeźby pod wieloma względami jest
porównywalne do tego, co dzieje się w teatrze, zwłaszcza w teatrze
nowoczesnym, gdzie zaciera się granica pomiędzy sceną, a widownią.
Rzeźba Bogdana Markowskiego organizuje przestrzeń i skłania widza do
czytania nie tylko obrazu, ale i dotyku, faktury, tworzywa. Tworzy
interakcję z widzem i prowokuje go do uczestnictwa w spektaklu,
zwłaszcza, że artysta, wykorzystując jako tworzywo kamień, brąz czy
drewno tworzy prace obrazujące otaczający nas świat, prace współgrające z
architekturą i przestrzenią. Rzeźby artysty mogą być odczytywane także
jedynie przez dotyk, dlatego do katalogów swoich wystaw dołączał
wkładki napisane brajlem.
